ortaköy kumpiri

istanbul'un en güzel tarafı ne?
kısırlı kumpiri
ankarada otantik kumpirdeyim sene 2002
kumpire onu koy bunu koy derken baktım baktım
"kısır yok muuuuu?" dedim
adam "İstanbullu musunuz" dedi
nasıl sevinmiştim:))
kültür bu işte demiştim

ne zaman kaşıkla o patatesli harikanın başına otursam
kumpiri insan ruhuna benzetiyorum.

önceleri üzerinde ketçap, mayonez, mısır, kırmızı lahana, turşu falan oluyor
içinde sosis ve tereyağıyla bir bütün olmuş patates püresi mmmm
renkli ve lezzetli ve vaadli

sonra kaşık kaşık gidiyor o renkli , lezzetli,  vaadli iç
kabuk kalıyor
içi bomboş bir kabuk.
kumpirle huzurevinde cam kenarında oturan yaşlı amca bağı kurabilen tek insanım bence yeryüzünde.

çok hüzünlü oluyor benim için kumpir yemek sonuç olarak.
neyse

havalar soğudu.
en yağlısından bakımlısından el kremlerini depoladım.
yoksa soğukta kırış buruş oluverir elcağızlarım.

bakılan şey güzel oluyor işte.
yüzüm de çilli falan.
bir milyon pigmentasyonlu kremlerimi sürerim.

saçlarım da uzun ve devamlı topla, açık bırak... savrulup duruyorlar.
güçlendirici fısfıslarımı sıkarım kurutmadan önce.

ruhuma da bakarım.
soğuk cümleler duyarsam hemen sarılırım kendime
 "tatlımmmm sen gel bana" derim

içimi yakan şeyler olursa hemen açarım camları
"amaaan burası ne böyle hamam gibi azıcık hava girsin serinlesin" derim.

kalbime ağırlık çökerse biraz ceplerimi hafifletirim.

kendime iyi bakarım ki yenmiş kumpir olmayayım.

siz de en az dışınız kadar içinize de dikkat edin patatesler.