Bütün Mesele Aslında Henüz Yaşanmadı

Ne kadar kızdığımız.
Ne kadar kırdığımız.
Ne kadar kırıldığımız.
Ne kadar ağladığımız.
Ne kadar ağlattığımız.
Ne kadar üzüldüğümüz.
Ne kadar üzdüğümüz.
Ne kadar buruk, kırık, dökük bırakıldığımız.
Ne kadar buruk, kırık, dökük bıraktığımız.

Önemli mi sanıyorsunuz?

Yaşların kuruduğunu, acıların unutulduğunu, kırıkların kaynadığını herkes bilir.

Bu ayrılık meselesinin uzun olmasının, acılı olmasının, tekrar tekrar bitmeden döne döne yine en olmayacak anlarda kollarımıza düşüp, yanağımızdan makas almasının sebebi aslında mutlu gülümseten anılardan çok yaşayamadıklarımız.

Zamanla yaşanmışlıkların üzüntülerine; kış günü çayımızı kalorifer peteğinin yanında yudumlarken, yazdan kalma bir günde, sıcak kumsalda uzakta dalgalanan  bir plaj şemsiyesinin bulanık anısı kadar uzak olurken.

Yaşanmamışlıklar başınız alev alev yanarken, kalbiniz  henüz yeni acımışken en çok yorandır bizi.

Olana bir çaremiz olur da olmayana??

Yaşananlara bir bahane buluruz da ya yaşanmayanlara??

Gidilmemiş bir şehir.
Alınmamış bir hatıra magnet.
Okunmamış bir kitap.
İzlenmemiş bir film.
Giyilmemiş bir kazak.
Doğmamış bir çocuk.

Üzer bizi.
Çok üzer.

Çünkü o zamanlar;

Gidilmemiş başka bir şehrin
Alınmamış başka bir hatıra magnetin
Okunmamış başka bir kitabın.
İzlenmemiş başka bir filmin.
Giyilmemiş başka bir kazağın.
Doğmamış başka bir çocuğun.

Bizi beklediğini farkedemeyiz.

Oysa ki bekler.

:)