Çocuk Piyangosu

zaman değişti.

kabul edelim.

ama zamanın ruhunda bu var zaten.

fıtratında var. (siyasi mesaj mı verdim. yooo:)

eskiden simli kartpostal yapardık resim derslerinde.

pamuk yapıştırırdık kar yerine kartpostalın üzerine çizdiğimiz evlerin çatısına.

şimdi esamesi okunmuyor mesela.

falan falan:))))))

zaman değişti.

çocuklar tek ebeveynle büyüyor.

Genelde çocuğu büyütecek ebeveyn piyangosu anneye vuruyor:

and the child goes toooo

maaaaaaam!!!!!

Yaşlı gözlerle sahneye çıkıp:
"Buradan evliliğimdeki sonsuz kösteklerinden dolayı öncelikle kocamın ailesine. sonra hayatta ne istediğimi bilmeden gözü kapalı atıldığım bu macera için kendime teşekkürlerimi sunuyorum" dedikten sonra uzatılan çocuğu kucaklayıp sahneden iniyoruz ve kalabalıktaki yerimizi alıyoruz.

Ayakta alkış. Alkış. Salon yıkılıyor.

"Ne güçlü kadın. Vaaay!" diye fısıldaşıyorlar.

Güç?

Sadece bekar hayat rutinimize ek olarak çocuk bakıyoruz.
Çocuk bakıcılarına "vaaaay ne güçlü kadın" deniliyor mu?
Yooo.
Eee? Bize neden deniyor?
Çözebilene afferim.

Çocuklar bizim de gündüz okulda.
Biz de gündüz işteyiz.
Akşamları servisten çocuğumuzu alıp, yemek yedirip, oyun oynatıp kitap okuyup, uyutuyoruz.
Ekstra bişey yaptığımız yok.
Ama güçlü kadınız.
Neden?

Ha evet. Saçma sapan detaylarla bizi yoran bir toplum içinde yaşıyoruz.

"Kocamla pazar kahvaltısına gittik. Yan masadaki yalnız ve çocuklu kadın kocama bakıyordu çünkü ciple geldik. Ben de aşkoom diye bağıra bağıra konuştum kahvaltı boyunca" diyen kadın müdürlerle çalışıyoruz mesela.

Evli annelere ek olarak bir de bu konuşmaları duyup sinirlerimizi bozmadığımıza göre gerçekten güçlü müyüz neyiz.